Inleiding

„Fall Gelb“ tegen „Plan Dyle“

Inleiding

Hier presenteren wij u een panoramisch gezicht van de strategie die door de Duitsers wordt gebruikt („Fall Gelb“: Geel plan) en door de Fransen („Plan Dyle-Breda“) in de loop van de eerste dagen van de Duitse aanval van 10 mei 1940. Dit om op de volgende vraag te antwoorden: zou de Lijn Maginot meer geleden hebben aan de Duitse mondelinge aanvallen en de latere Franse diskredieten op 10 mei 1940 dan van de aanvallen?

Men moet eraan herinneren dat de Franse nederlaag, door zijn snelheid, verbluft de internationale publieke opinie heeft. En, terwijl laatstgenoemde een zondebok eiste, heeft men hem verschillende ervan gepresenteerd die, in het bijzonder, de Lijn Maginot.

Plan Schlieffen

Vóór 1914

„Het Plan Schlieffen-Moltke“

Tijdens zijn geschiedenis, wordt Frankrijk regelmatig geïsoleerdu. Het is eens te meer het geval na de oorlog van 1870. Zij lanceert zich dan in een beleid van vestingwerk (Séré van Rivieren) vervolgens, om zich tegen deze afzondering te beschermen, in 1894 zij verbindt zich in Rusland, hetgeen Pruisen (Duitsland) in een oncomfortabele situatie militair plaatst.

Om deze omsluiting te breken, werkt de prussien generaal, vervolgens maarschalk von Schlieffen, een plan uit dat de Franse legers in 6 weken (minimale tijd om het Russische leger te laten reageren) moet vernietigen en, vervolgens, het mogelijk maken om zich tegen Rusland te keren voordat zij heeft kunnen mobiliseren.

Het plan is de volgende: rekening houdend met de noodzakelijke snelheid van zijn uitvoering, is er geen sprake van het versterkte Oosten van Frankrijk aan te vallen. De aanval zal dus massaal door Nederland, België en Luxemburg tot stand komen; aangezien de hoofdlijn van aanval die Noord-Zuid Nederland is, Belgische vlaktes.

Plan Dyle-Breda

De veronderstellingen

1939-1940

De veronderstellingen

Om beknopt te zijn zeggen dat, voor het Hoge Franse Bevel, sinds het eind van de Grote Oorlog, aangezien de politiek niet meer expansie is, de verdedigende oorlog van inzet is.

In 1940 worden de grenzen van Frankrijk, tegenover Duitsland en in Luxemburg, door de Lijn Maginot gegrendeld. De grenzen tegenover België en in Zwitserland (neutrale landen) zijn doorlatend.

Dus neemt de generaal Gamelin 3 veronderstellingen van Duitse aanvallen in aanmerking: van voorhoofd, tegenover de Lijn Maginot; door via Zwitserland te gaan; door via België te gaan. In functie van elk van deze 3 veronderstellingen plaatst hij dienovereenkomstig troepen.

Aangezien dit is, voor Gamelin (en de Engelse bondgenoten) Duitsland heeft slechts één keus die efficiënt kan zijn: „het plan Schlieffen-Moltke“ van 1914 herhalen, of een van zijn varianten. Zij zou dus groot van haar leger moeten laten voorbijgaan dat door Nederland en België wordt gemechaniseerd, erg door afleiding in Luxemburg het hoofd te bieden en de Lijn Maginot.

In dit scenario, van vernieuwd plan Schlieffen, Gamelin de Ardennen uit, aan paard tussen Luxemburg, sluiten België en Frankrijk, dat dit beboste massief ongeschikt acht en voor de verplaatsing van een sterke concentratie van karren en gemechaniseerd gerei. Voor Gamelin kunnen de Ardennen dus slechts een afleidingstheater zijn.

Aangezien het Plan Dyle wordt dus op deze reeks veronderstellingen uitgewerkt die een Duitse aanval volgens de pijlen bevoorrechten, blauw hemel van het schema hieronder, groot van het Duitse leger wordt verondersteld de hoofdlijn B te lenen.

De Belgen

De Belgen

Tot de remilitarisatie van Rijnland door Duitsland, in 1936, bestaat een verdrag van alliantie tussen België en Frankrijk. Maar na de Franse afwezigheid van reactie aan deze remilitarisatie, overwegende dat deze nieuwe teruggang van Frankrijk een stap van meer naar de oorlog was, maakt België een einde aan het verdrag en neemt een neutrale en niet behulpzame houding met Frankrijk aan.

Op 24 april 1937 geeft Frankrijk, deze ci-keer in België en in Groot-Brittanië toe, door, zonder tegenprestatie te aanvaarden, om te garanderen dat zij aan de hulp van België in geval van agressie van laatstgenoemde zal komen. Deze garantie zal plechtig op 27 augustus 1939 bevestigd worden.

Frankrijk laadt zich daar met een zware handicap want de Belgische neutraliteit, die nauwkeurig door de Duitsers en de internationale gemeenschap in het oog wordt gehouden, verbiedt alle gemeenschappelijke behandelingen tussen de legers van beide landen. Als België op deze garantie een beroep doet, zullen de Franse troepen in slecht bekend terrein moeten gaan vechten, zonder coördinatie die met hun Belgische wederpartijen wordt voorbereid. Daarentegen met deze garantie, verzekert Groot-Brittanië zich aldus van een bescherming van de oostelijke kusten van de Noordzee.

Plan Dyle-Breda

„Het Plan Dyle-Breda“

Het plan bestaat, vanaf de eerste gebleken te zijn Duitse bewegingen daarin, om in België en in Nederland door te dringen teneinde de rechte zijde van de vijand in beweging aan te vallen. Hiertoe op de Frans-Belgische grens, heeft Gamelin zijn beweeglijke troepen geplaatst die het best met het moment worden uitgerust.

Uit strategisch oogpunt kan men dit plan beschouwen als bon want Frankrijk kan de Duitsers niet laten zich in België uitspreiden en dat aan vrije tijd hun hulpmiddel vervolgens versterken aldus een nieuws en lange Frans-Duitse grens creëert. Van de rest, kan de Franse publieke opinie slechts gunstig zijn heeft een verplichting die… buiten het nationale gebied wordt geforceerd, want vergeten niet dat het Noorden van Frankrijk het theater, enkele jaren eerst, van de hardnekkige gevechten van de Grote Oorlog is geweest.

Uit tactisch oogpunt kan men dit plan beschouwen als twijfelachtig want de gecontracteerde troepen zouden veel krachtiger moeten zijn door op voorbereid terrein te manoeuvreren een sinds lang (grens) dan door onbedekt in slecht bekend terrein in te slaan waar, vooral, de coördinatie met het Belgische leger niet werd voorbereid. Bovendien hoe de eenheden rapatriëren geavanceerd tot Nederland, als de noodzaak om in feite te voelen?

Wij zullen hier, aan de strategen, de zorg laten om op de tactische wenselijkheid een beslissing te nemen om een verrichting Dyle-Breda te lanceren, des te meer daar „een meer diplomatische“ vraag zich dan stelt.

„De Opperste Raad“

„De Opperste Raad“

Wij hebben geprobeerd namelijk, in welke mate de intergeallieerde Opperste Raad (grote besluitvormer van de Frans-Britse strategie) de stellingnames van de generaal Gamelin met betrekking tot zijn plan Dyle had bevorderd.

De archieven van de Kade van Orsay lijken weinig geleverd over dit onderwerp. Men moet zich herinneren dat het Franse Ministerie van Buitenlandse Zaken niet over niet veel op 1940 beschikt. Immers in juni 1940, voorbereidend zijn evacuatie naar Bordeaux, werden het goede aantal „belangrijke“ documenten gebrand; de anderen, die in een wagon worden opgestapeld, werden door de Duitsers tijdens hun vervoer genomen. Vervolgens heeft de regering van Vichy, zo goed mogelijk, fragmentarische archieven met een gekomen dubbele van verschillende ambassades opnieuw samengesteld en… bijna heeft alles die bij zijn daling wordt vernietigd.

Tenslotte hebben wij een embryo van antwoord gevonden in wat men, aan de Kade van Orsay, „de papieren Reynaud“ noemt. Ziehier wat, op 15 mei 1940, schriftelijk Paul Reynaud (de Voorzitter van de Raad - van de Franse ministers) met betrekking tot de zitting, in Parijs, van „de opperste Raad“ van 23 april 1940:

De veronderstelling van een Duitse agressie tegen Nederland werd opnieuw bij de Opperste Raad van 23 april overwogen. De Opperste Raad heeft zich van overeenkomst getoond op wat, voor het geval van een Duitse invasie van Nederland, de geallieerde legers meteen in België naar voren brengen, welk de houding was die de Belgische regering in de mogelijkheid zou kunnen aannemen over waarvan het gaat. De omvang van dit voorschot zou afhangen van de Belgische houding.
De Opperste Raad heeft, bovendien besloten, dat de Belgische Regering het onderwerp van geen enkele voorafgaande methode zou zijn om hem te vragen om in te stemmen met de geallieerde actie.
Nochtans in de mogelijkheid van een Duitse agressie tegen Nederland, zou een gemeenschappelijke aantekening, uiteenzettend de actie die de Bondgenoten van plan zouden zijn om te ondernemen, van tevoren voorbereid worden en aan de Belgische Regering overhandigd zodra de agressie zich zou voorgedaan hebben.

Zonder te veel voor een polemiek in te gaan die door de houding van de bondgenoten tegenover België wordt veroorzaakt, kan men zich vragen wat de samenwerking van de Belgische legers van gedaante betreft in dit geval stellen! Hoe de Opperste Raad dat men heeft kunnen voorstellen België kan oversteken, neutre, zich zonder breken?

Als men eraan toevoegt dat op 13 oktober 1937 en 26 augustus 1939 Duitsland had eveneens gegarandeerd de neutraliteit van de Belgen door te beloven om aan hun hulp in geval van agressie te vliegen, in België ingaan, het was veroorzaken, ipso facto, een directe Duitse reactie! De Duitsers vielen dan op de rechte vleugel van de leidingenschacht van de bondgenoten die aan de legers van Gamelin laten ondergaan wat Gamelin hun met zijn plan Dyle wilde laten ondergaan!

Hoe deze beslissing van de Opperste Raad samenhangend maken? Bijvoorbeeld, maar het is slechts een theorie, door zijn termen aldus weer te geven: „als Nederland, zonder aanval van België, het is zijn binnengedrongen dat Groot-Brittanië eerst door Hitler wordt beoogd. De Fransen zullen dan hun Frans-Belgische grens leeghalen om de kusten te verdedigen tegenover Groot-Brittanië, ondanks alle wisselvalligheden die door deze verandering van plan worden gecreëerd.“

Deze 23 april 1940, zou Groot-Brittanië dus zijn persoonlijke kaart, ten koste van het Franse leger spelen. Frankrijk gaat akkoord, weliswaar, en de generaal Gamelin heeft misschien zelfs aan deze richting een overvloed! En om erover terug te komen aan onze ondervraging op de rol van Groot-Brittanië, is het dus erg mogelijk dat de Engelsen systematisch het plan Dyle hebben gesteund dat, in het bijzonder, de kusten van de Noordzee beschermde.

Eens te meer zullen wij aan de strategen, beleidsmaatregelen, diplomaten en historici, de zorg laten om een beslissing te nemen, des te meer daar elders in mei 1940 de vraag was, de Duitsers die noch het plan Schlieffen opnieuw uit hebben gegeven, dat door geëerbiedigdeu Gamelin wordt verwacht, noch de Belgische neutraliteit!

Geel plan

„Fall Gelb“

„Fall Gelb“ (Geel Plan)

„Fall Gelb“ is de naam van Duitse code die het geheel van het hulpmiddel dat moet uitgevoerd worden, aanwijst om Frankrijk (na Polen) aan te vallen. Dit plan, dat vanaf 1939 wordt uitgewerkt, heeft talrijke veranderingen tot zijn toepassing op 10 mei 1940 ondergaan.

Na lange aarzelingen, niet op het feit om via Nederland, België en Luxemburg te gaan, maar op de middelen die in werk en hun beschikking ter plaatse moeten gezet worden, keuren de Duitsers tenslotte het definitieve plan goed op 24 februari 1940.

Te zijner tijd zullen drie groepen Duitse legers tegelijkertijd beweging doen:

- Aan het Noorden, zal de groep B, de grens van Nederland voorbijgaan en zal zich naar de Noordzee en de Belgische vlaktes leiden.

- Op zijn linkerkant, zal de groep A, het machtigst van iedereen, de grenzen van België voorbijgaan en van Luxemburg en zijn ijzer van lans, via de Ardennen, recht zich op Sedan, zal het zwak van de Franse defensie leiden.

- Tenslotte, ten Oosten van Luxemburg, zal de groep C, buiten bereik zich zettend van TIR van de Lijn Maginot, de linkse zijde van het geheel van het hulpmiddel beschermen.

Vervolgens aangezien de doorbraak op Sedan doeltreffend is, in tegenstelling tot het niveau Schlieffen dat overwoog om op Parijs te lopen, overweegt Fall Gelb om aan achterkanten de troepen te nemen die op de Frans-Belgische grens worden gemasseerd.

Fall Gelb tegen Plan Dyle

Fall Gelb tegen Plan Dyle

Aan het begin van het Duitse offensief van 10 mei 1940 is het plan Dyle-Breda toegepast op de brief en ondergaat geen enkele wijziging tot 13 mei, datum waaraan het Hoge Franse bevel tenslotte slechts de Duitsers zijn niet bezig merkt om het plan Schlieffen opnieuw uit te geven maar dat zij in kracht door de Ardennen voorbijgaan, op zeer slecht verdedigde Sedan uitlopen en dat zij aldus het gevaar lopen zich de gelegenheid te bieden om de Frans-Britse legers te isoleren geavanceerd in België.

Dit plan van maaien tegen legers die zelf bezig om een nemen in tang zijn te verwezenlijken laat aan een deel spel van Go denken dat men van „mooi zou kunnen kwalificeren“ als men niet hier in de werkelijkheid was.

Fall Gelb wordt uiterst gedurft want als de generaal Gamelin zijn waanvoorstelling volgt (onoverkomelijke Ardennen en plan Schlieffen dat herhaald zou moeten worden) niet en als de Belgen niet als Gamelin denken, hebben de geallieerde en Belgische legers gemakkelijk de mogelijkheid om de Duitse gepantserde verdelingen te blokkeren die zich op de nauwe en vaak geïncasseerdes wegen van Noordelijk Luxemburg en de Ardennen rijgen.

De Duitsers gewonnen men! …

Conclusie

Conclusie

Na deze enkele historische oproepen, vergeten het eerste doel van niet ons document, dat is op de volgende vraag te antwoorden: zou de Lijn Maginot meer geleden hebben aan de mondelinge aanvallen en de latere Franse diskredieten op 10 mei 1940 dan van de Duitse aanvallen?

Wij kunnen vaststellen dat, zolang in 1914 qu ' in 1940, de Duitsers sterk werden afgeraden om de versterkte zones aan te vallen. Het vestingwerk heeft aldus het mogelijk gemaakt om de vijand te kanaliseren naar te verwachten terreinen van confrontatie. Wat vervolgens deze kanalisering slecht door de Franse legers werd beheerd, is het geen ander onderwerp, zelfstandige van zijn vestingwerken die dus niet hebben gezondigd?

Bijlagen

von Schlieffen

Bijlagen

Alfred von Schlieffen (1833-1913)

Burgerlijke staat

In Berlijn, is de graaf Alfred von Schlieffen de zoon van een prussien algemene commandant. Hij overlijdt in Berlijn in 1913.

Loopbaan

Na studies van recht gaat hij in het leger in 1854 en wordt officier van cavalerie. Overgeplaatst naar de Staf, neemt hij in 1866 aan de oorlog tegen Oostenrijk deel.

Na militair vastgemaakt te worden in Parijs doet hij de campagne tegen Frankrijk (1870-1871) aan de Staf van grand-duc van Mecklembourg. In 1888, wordt hij hogere meester van wijk bevorderd en is dus vertegenwoordiger van de stafchef de graaf von Waldersee waar hij in 1891 opvolgt. In 1903 is hij generaal, hoger lid van de Raad van de oorlog.

Ten gevolge van de diplomatische omsluiting van Pruisen, door het Frans-Russische verdrag van 1894, in 1897 werkt hij een aanvalsplan uit om deze omsluiting te breken, plan dat hij regelmatig afwerkt.

Het is in 1905 qu ' hij presenteert zijn plan van aanvalsstrategie tegen Frankrijk, met beweging die aan een achterkanten van het Noord-Oosten van België is uitgegaan en een snelle voorsprong naar het westen, plan dat men voorstelt om door een aanval van Rusland te laten volgen.

In 1906 neemt hij zijn pensioen en maarschalk in 1911 benoemd.

In 1914 is zijn plan, dat door de generaal von Moltke wordt gewijzigd, met „het bijna“ succes toegepast dat men heeft.

Gamelin

Mauritius Gustave Gamelin (1872-1958)

Burgerlijke staat

Ontstaan in Parijs, is hij de zoon van een algemene controleur van de Legers. Hij overlijdt in Parijs in 1958.

Loopbaan

Cadet aan Saint-Cyr gaat hij major ervan in 1893 weg en begint met zijn loopbaan in Afrika van het Noorden. Inkomen in metropool in 1897, integreert hij de School van Oorlog waar hij door de luitenant-kolonel Foch wordt opgemerkt (toekomstige maarschalk).

In 1906 publiceert hij „een filosofische Studie over de Kunst van de Oorlog“, die het plaatst, lijkt, onder de beste militaire denkers van zijn tijd.

In 1914 is hij aan de Staf van de generaal Joffre die hij sinds enkele jaren volgt. Zijn doeltreffendheid, onder meer bij de slag van de Mergel hem geldt om luitenant-kolonel voorbij te gaan, om een bevel te nemen en om in Elzas te vechten, vervolgens in het Bedrag. Hij gaat kolonel voorbij vervolgens generaal in 1916.

Tussen beide wereldoorlogen is zijn beklimming zoals in 1939 hij heeft bereikt de top van de militaire hiërarchie en geweest opperbevelhebber van de gewapende Franse krachten. Dan zijn veelvoudige beoordelingsfouten van de krachten betrokken, van de mogelijkheden van behandeling van de moderne legers, zijn plan Dyle dat op slecht geteste veronderstellingen, zijn ziekte wordt ontworpen, leiden enz Frankrijk naar een van zijn meest gedenkwaardige nederlagen.

Tegengehouden op 6 september 1940, wordt hij, aan de kanten van Léon Blum, Édouard Daladier en Paul Reynaud beschuldigd. Vervolgens wordt het proces uitgesteld en Gamelin wordt in Duitsland deporteerd vandaar zal hij slechts in 1945 bevrijd worden.

Hij publiceerde dan zijn geheugens onder de titel „dienen“, geheugens die, volgens de specialisten, slechts een lange poging tot zelfrechtvaardiging zijn.

von Manstein

Erich von Manstein (1887-1973)

Burgerlijke staat

Ontstaan in Berlijn in 1887, is Manstein de zoon van Erich von Lewinski (generaal van artillerie) en Helene von Sperling. Wees, wordt hij door zijn oom de Luitenant Generaal Georg von Manstein goedgekeurd. Hij overlijdt in München in 1973.

Loopbaan

Aangezien de documenten over Manstein legio (en wegens) zijn wij zullen ons ertoe beperken een omloop van snelle horizon op zijn loopbaan te doen die, gezien de prussien geest van het tijdperk, slechts militair kon zijn.

Na 6 jaar in het lichaam van de jongeren doorgemaakt te hebben recruteert hij zich in de derde wachter aan voet, vervolgens in 1913 ging hij aan de militaire Academie in en luitenant aan het begin van de Grote Oorlog bevorderd.

Kort aan het voorhoofd, in 1915 wordt hij kapitein stafofficier tot in 1919 bevorderd.

Tussen beide wereldoorlogen beklimt hij de hiërarchische niveau's in verschillende Staf. Geworden major-generaal en souschef van de algemene Staf van het leger van aarde, heeft de supervisie hij over het herbewapeningsplan van 1935.

Hij begint met de tweede wereldoorlog in Polen, altijd in een Staf. Vervolgens stelt men zijn dapper plan van invasie van Frankrijk voor maar er niet deelneemt wanneer laatstgenoemde wordt uitgevoerd.

Frankrijk, Rusland, Crimée… Manstein is op talrijke voorhoofden. In 1942 wordt hij maarschalk bevorderd en, begin 1944, wordt hij gepensioneerd gezet.

In 1945 vestigt hij zich in het westen van Duitsland en, na de wapenstilstand, beschuldigde van oorlogsmisdaden wordt hij veroordeeld tot 18 jaar van gevangenis. Wegens medische redenen wordt hij in 1953 bevrijd. In 1955 publiceert hij zijn geheugens van oorlog, (Verlorene Zetel) vervolgens wordt de adviseur voor het nieuwe leger van Duitsland van het Westen.

Christophe Cima

Christophe Cima

Burgerlijke staat

Ontstaan uit Poissy (78) in 1984, hij is de zoon van Bernard Cima, co-producent van deze website.

Loopbaan

Houder van een Meester II van moderne en eigentijdse Geschiedenis aan de Universiteit van Nice Sophia-Antipolis, Faculteit van brieven, in 2010 wordt hij leraar van geschiedenis-aardrijkskunde aan het College de Eiken, 83700 Saint-Raphaël benoemd.

Hij heeft, „Leven gepubliceerd en zich van Jean Lotharings, of kroniek van een oorlog van de geslachten aan het Mooie Tijdperk“ (Alandis Uitgave, Cannes, 2009) ingespannen, prijs van het Historische Onderzoek die door de Algemene Raad van de ZeeAlpen worden toegekend.

enz.

Enz.

Ruimte ontspanning

Klein spel en aankondigingen

Ruimte ontspanning

Klein spel en aankondigingen

Klein spel

De klik: het spel laden

Aankondigingen