1940. Frans-Duitse oorlog Oflag XB. Herinneringen van de Kapitein Garen-en-bandverkoper Dossier dat vanaf documenten van de Heer Jacques Garen-en-bandverkoper wordt verwezenlijkt, dat wij hevig bedanken. E. en R.Cima.
Inleiding
Inleiding
Foto van 1940. Kapitein Garen-en-bandverkoper, Major van Metrich (A17 - SF Thionville)
Men leest „168“ op de kepie en „167“ op de poten van kraag!
De verklaring: in 1938 is de kapitein Jean-Marie Garen-en-bandverkoper bestemd voor de eerste maatschappij van 168e HERRIE (regiment aan drie maatschappijen), aan het versterkte werk van Metrich. In 1939 met de komst van gemobiliseerd, stijgt elke maatschappij van vredestijden met personeelsbestand en wordt een regiment; de eerste maatschappij van 168e HERRIE van de vredestijd wordt 167e HERRIE, de tweede maatschappij houdt mijn van 168e HERRIE en de derde maatschappij neemt de naam van 169e HERRIE. De kapitein gaat dus van 168e HERRIE (vredestijden) aan 167e HERRIE (oorlogstijden) voorbij en… houdt zijn kepie van de vredestijd.
Na de capitulatie van Frankrijk, krachtens de beslissing van de Commissie van WIESBADEN, in juli 1940 neemt de kapitein de weg van Oflag XB, met aantal andere officiers van verschillende eenheden.
Wanneer, omwille van gezondheidsreden, hij in Frankrijk begin 1943 terugkeert, vergezellen sommige van zijn documenten het. En zijn zoon, Jacques Garen-en-bandverkoper, laat erover ons enkelen delen betreffende Oflag XB.
Enkele herinneringen
Vertrek van Metrich
Vertrek van Metrich
Attest van de commandant van Metrich
1e juli 1940. Het Hoofd van Bataljon Lauga, Commandant het werk A17, waarborgt dat: De Heer de Kapitein Garen-en-bandverkoper Jean-Marie, van 167e RI, maakte deel van de bemanning uit die opgehouden het vuur op 25 juni aan 0:35, de orde op 30 juni 1940 heeft ontvangen om zich gevangen te vormen krachtens de beslissing van de Commissie van WIESBADEN.
Het hoge bevel van het Duitse Leger heeft hem de eer van de oorlog en de vergunning toegekend om in gevangenschap zijn wapens en bagage te behouden.
Getuigenis
Getuigenis van oorlog
Het originele document meet 8cm x 17cm
„1 juni 1941. Ik schrijf vandaag dag van Pinksteren. De tijd „is mooi. Waarom ons nog hier zijn terwijl „onze aanwezigheid zou zo elders nuttig zijn? Voor „hoeveel tijd ons tot hebben veroordeeld „nog hier leven? Wij hebben goed de hoop om te herzien „Frankrijk weldra! Maar het is geen zekerheid. „Echter is hij [-] gunstig nodig. Voor „mijn aandeel, word ik binnengekomen voor het eind van het jaar; „goed voor, in augustus bijvoorbeeld, zal ik bij zijn „van toi voor 28 augustus! Waarom niet? „Ziehier weldra een jaar dat ik hier ben! De tijd gaat en voorbij dat „van dingen sinds een jaar hebben plaatsgevonden. Een jaar geleden „ik was nog aan het werk, dat in ons succes toevertrouwt „ondanks de Duitse voorsprong in het Noorden. Het is slechts „op 13 juni die ik ben beginnen te begrijpen. Op deze datum „wij zijn verlaten in onze werken gebleven, levend „op de voorraden en wachtend op de omsluiting. Ik had „nog vertrouwen ondanks alles. Op 15 juni, op orde, van „de onverschilligheid hebben de werken verlaten, zij zijn niet geweest „ver. 17 moesten wij eveneens vertrekken. De kolonel [-], „van overeenkomst met zijn buren besloot erover anders. Ons „de taak was zich tot de uiputting van de munities te verzetten. „Hij er had slechts om het uit te voeren. Wat het werk betreft „van Metrich, werden wij om zo te zeggen niet ongerust gemaakt „door de vijand. Nochtans was hij rond ons. „15 een [-] [-] Nancy zijn; ik heb sindsdien geweten „dat hij had bereikt. 16, de Duitsers waren in Nancy „Wij werden geblokkeerd, maar waren aan de weerstand besloten. Wij „3 maanden kunnen houden. Tot de wapenstilstand hebben wij „getrokken. Wij werden eveneens, maar wij gebombardeerd „niets aan 40 meters onder aarde dreigen. _hij er hebben dus „niets van laage toon voor ons. Onze enige zorg was het lot „families. Op 17 juni, leerde TSF me dat „de Duitsers waren het Seine in Melun en aan overschreden „Fontainebleau. Waar u was dan? Het was het begin „[-] „Ik ben dan 13 nachten zonder te slapen gebleven. Op 26 juni, „na de wapenstilstand, ik hebben een schijnsel van hoop. In „naburig stuk, hoorde ik de kolonel over de voorwaarden spreken „van de wapenstilstand: wij zouden niet gevangen zijn. Ik in „huilde van vreugde. Riep! mijn tevredenheid was van kort „duur. Het kanon was zich jij. De zon verklaarde mooi „Lotharingse campagne die maar wij waren altijd daar wacht „dat ons lot werd geregeld. Op 30 juni leerden wij dat „de commissie van Wiesbaden had besloten dat wij „zouden opgesloten worden. Het is de kolonel Marion (?) die diende „van verbindingsagent, wijdden wij het aan de hels! „Men moest het veld ruimen voor de Duitsers. Alle ons _„de inspanning, het heel het werk van verschillende jaar gaan aldus „in andere handen voorbijgaan! Nochtans „de Duitsers waarborgden ons dat onze internering „kort zou zijn. De oorlog ging eindigen, de Engelsen zouden zijn „geslagen vóór 6 weken. De generaal von Wil [-] Cdt. „45ème korps regelde dus de voorwaarden voor ons „vertrek. - Om de stevige volharding van de troepen te eren „van de lijn Maginot zouden de officiers het wapen in vertrekken „wit (sic). Wij haalden onze bagage af. Het vertrek „op 4 juli ochtend werd bepaald. De troep trok voorbij „voor de kolonel. Moment dat ontroert. Wij waren „overwonnen en men moest de bodem opgeven die wij „moeten verdedigen. _het de Duitser dan zeer „waardig. Een Duitse kolonel was van de stoet getuige „maar het was niet dat de eer was „teruggegeven. Hij was daar slechts om het leger te vertegenwoordigen dat „ging de werken bezetten. Geen enkel lijkenhuis „in zijn houding. Voor onze soldaten [-] „zij hadden nog de trots om niet geweest te zijn „geboord. De vijanden hadden kunnen achter voorbijgaan „wij maar de lijn was intact. „Wij moesten ons aan Besch (?), klein station inschepen „onmiddellijk na P [-] het traject kwam gedeeltelijk aan voet tot stand „voor de troep. Persoonlijk werd ik in auto vervoerd „want. Van Besch (?) een trein bracht ons naar Bestanden, ons „het verblijf in deze plaats was van korte duur, 5 ons „verlaten om aan Mayence te gaan, waar wij niet bleven „dat enkele uren op 6 juli en 7 wij waren „aan Nienburg die ik nooit sindsdien heb verlaten. „Oflag X B, een veld van 10 hectaren, ongeveer „vierkant, met enkele gebouwen om ons te beschermen „een riem van prikkeldraadversperringen die in het oog wordt gehouden, door enkele „wachten. Ons leven, heb ik het reeds summier „uiteengezet. Sinds 7 juli heeft zij niet gevariëerd. Van „Nienburg ken ik slechts de weg van het station „Aan het kamp om het eens gedaan te hebben. Wanneer ik „in de andere richting opnieuw zal maken, het zal zeker voor zijn „in Frankrijk terugkomen. Dat het zo snel mogelijk is! „Het begin was moeilijk. Opgestapeld om 24 in een „kamer in de volle zomer. Als couchage een stromatras „op planken. Als voedsel, 's ochtends „een kopje van glandine (sappen van eikel). Tussen de middag een „gamelle soep of een dozijn appels van „aarde met een grondslag van saus. Nooit van vlees. „De drank: water. 's avonds een stukje van „worst (van lever van vis, of boudin of van „rand). Het was alles. Geen lichamelijke uitgaven „maar aan deze regeling daar zou men niet moeten vetmesten. „Mijn vet smolt, mijn gewicht verminderde. „Dat was niets, het was het gebrek aan nieuws „wie folterde me door - bovenkanten alles. Ik had geschreven „op 6 juli van Mayence een speciale kaart, maar „ik had mijn adres niet kunnen geven. 11 had ik geschreven „een kaart in Fontainebleau (zij moest aankomen slechts „11 september). Wij bleven vervolgens tot 11 „augustus zonder te schrijven. Wij konden dan een verzenden „kaart in vrije zone; ik schreef aan Tonneins aan alles „toeval Op 20 augustus dezelfde dezelfde vergunning „bestemming die aan mijn briefwisseling wordt gegeven. Ik was niet „gelukkig niet de enige die wordt beroofd van nieuws. „Welke vreugde wanneer tenslotte ontvangen ik op 30 september „een eerste brief van Clermont. U was ongedeerd „na alle verwikkelingen dat u het ondergaan hebt. „Het was de hoofdzaak.
Foto herinnering
Foto de bewoners van de kamer 4, loods 6 herinneren
Van links naar rechts: De voorste gelederen: ROBITAILLIE; GAREN-EN-BANDVERKOPER; van THEQ; BALLEUX; DAVOINE; RICHARD De tweede rij: OUVRARD; BOURLARD; TELLIER; MAERTEN; RAYNAUD; RICHELET
De klik op het beeld: wijzigt de omvang van het beeld
Onzichtbare inkt
Onzichtbare inkt van de Kapitein Garen-en-bandverkoper
Jacques Garen-en-bandverkoper: „Tijdens zijn gevangenschap heeft mijn vader ons enkele brieven in elke bescheidenheid gericht, door een procédé van onzichtbare inkt te gebruiken (of bijna). De controleur van de post van oflag, naïef, tenminste zich aan het begin, heeft aan niets getwijfeld (of misschien is hij zich rot volledig maken ervan). Maar de mensen spreken… de geluidshinder lopen en verspreiden zich in oflag… de controleur wekken zich, vinden het truukje handig; hij lacht streng: ah! ah! ah! … En mijn vader is weinig gestraft glorieusement: een of twee maanden particulier van post. Wij hebben raad van de commandant van oflag gekregen die ons ervan vriendelijk. mededeelde“
Procédé
Jacques Garen-en-bandverkoper: „Men doopt een blad van papier in het water. Men legt het op een harde oppervlakte, soort ruit of doet bevriezen. Men legt, par-dessus, een ander droog blad en men schrijft op deze met een potlood, door goed te steunen. Het nat gemaakte blad behoudt de afdruk van het schrift, soort filigraan. Men het laat drogen en men ziet niets meer niet meer, of bijna. Men zich dient erover dan om iets te omhullen, bijvoorbeeld de zendingsreep van de krant: het Koppelteken. De ontvanger, gewiekst, die aan de stroom is, doopt het blad in het water en, ô wonder, het filigraan ween ver*schijnen. Men slaagt erin… met moeite te lezen.“
Alvorens dit document te zetten over de plaats heb ik het procédé getest. Hij werkt. R.Cima
1940. Frans-Duitse oorlog