De post OTCF, type 1939, is de laatste ontstaan apparaten van TSF die de Lijn Maginot in 1940 uitrusten. Het is zeggen als het interessant is om te studeren, zou zijn slechts om zich een beeld op de rol te vormen dat het Hoge Franse bevel van het tijdperk aan de radio wil laten spelen. Immers houdt de graad van technisch karakter van een materiaal vaak nauw verband met het belang dat men hem draagt.
Het tweede belang van de post OTCF is persoonlijk. Tijdens zijn onderzoeken, de Kolonel van de Bouwkunde Philippe Truttmann (gekend van alle amateurs van vestingwerk) gekend om een belangrijke informatie niet op te sporen over de post OTCF, was het aanlokkelijk, voor zijn zoon Michel en mijzelf, de uitdaging aan te nemen. Wij hebben tenslotte het geluk gehad om enkele sporen ervan te kruisen waarvan wij u aandeel doen. (R.Cima)
Algemeen
Algemeen
De post OTCF 1939 (zeer Korte Golven van Vesting), vestingsmateriaal is een post Emetteur-Récepteur, vervoerbaar [wegens zijn geringe belemmering], maar niet- draagbaar [onbruikbaar door infanteristen in beweging wegens zijn consequente voeding]. Zijn gebruik gebeurt alleen in phonie, op alle golflengten omvat tussen 4m en 7,5m. Zijn normale werkgelegenheid is in poste-à-poste, de werkgelegenheid in netwerk is volkomen uitzonderlijk.
De post OTCF wordt gebruikt:
- d.w.z voor de verbindingen van werk aan werk;
- ofwel om verbindingen tussen werken van PR en troepen van tussenpoos, of alle buitenlandse elementen te waarborgen die van materiaal ER40 of ER41 zijn voorzien;
- d.w.z voor de verbinding tussen werk en vliegtuig.
Presentatie
Presentatie van de post OTCF
De afmetingen van de post: 42 x 26 x 20cm. De knopen van rechterkant zijn gereserveerd voor de uitzending, die van linkerkant zijn voor de ontvangst.
Micro (aan de rechterkant) wordt aan een stut opgeschort. In het centrum maken twee plaatsen voor fiches jack het mogelijk om gelijktijdig twee helmen koptelefoons (een van hen is in plaats) te gebruiken. Aan de linkerkant zijn de voedingsdraden met een batterij van stapels te verbinden.
Voeding. Als de geringe belemmering van het apparaat het draagbaar, zijn elektriciteitsvoorziening, moyenâgeuse en lastig maakt, verbiedt hem om draagbaar te zijn. Immers ziet men slecht troepen aan voet beweging met de batterijen van een OTCF doen!
Antenne
Antenne en plaats van de post OTCF in een vestingwerk
De post OTCF moet met een antenne door middel van feeder verbonden worden die door een kabel (elektrische draad licht) wordt gevormd, die (om te vermijden wordt getwist dat hij antenne doet) aan twee bestuurders, van wie de lengte geen 15m kan overschrijden ongeveer, want over 15m worden de on-line verliezen van macht te belangrijk. Echter de antenne moet buiten het vestingwerk zijn want de gebruikte frequenties steken het gewapend beton niet over. Dit alles om te zeggen dat de post OTCF, ondanks zijn portabilité, waar dan ook niet geplaatst kan worden. Hij moet dichtbij de buitenkant automatisch ingesteld worden. Dit vormt geen enkel belangrijk probleem als het het feit slechts het zou geweest zijn verkieslijk is dat dit soort materiaal direct hanteerbaar door de officiers van PC, over het algemeen ver van de oppervlakte is. Men kan, immers, dat deze laatsten behoefte hebben om rechtstreeks te converseren, bijvoorbeeld met een verkenningsvliegtuig of van de troepen in beweging veronderstellen, zou het slechts zijn om TIR te regelen.
Normale antenne
De antenne is een mast dipool van 2,5m van top, opgezet aan woonplaats buiten het werk, hetgeen verplicht om de post in een bepaald lokaal en, in principe, altijd zelfde te plaatsen.
De vorm en de oriëntatie van de antenne worden door de technologische keuzen opgelegd. Elke antenne is sturend en selectief. Volgens haar vorm en haar positie straalt zij (of ontvangt) in bevoorrechte richtingen en filtreert bepaalde golflengten. Met andere woorden meer wordt antenne aan de situatie meer zij levert van nuttige macht aangepast. Aldus moet zij hebben een meetkunde en een oriëntatie meer gebiedend dat het apparaat waar op zij wordt aangesloten van gering vermogen is.
De oplossing die voor OTCF is aangenomen, is het eenvoudigst dan hij is. De antenne, lineair aan twee stukjes (mast dipool), wordt demi-onde genoemd want met haar 2,5m van lengte wordt zij wezenlijk op de golven van 5m toegekend (60MHz) dat zij op preferentiële wijze selecteert.
Bovendien opdat de gebruikte golven niet sterk worden geabsorbeerd en door de bodem verzacht, zijn de stukjes van de antenne loodrecht aan de bodem (van de horizontale stukjes op slecht vangen de golven).
Op deze foto ziet men de vaste antenne, in plaats op de muur van de kazemat van de Brug Saint Louis (zij is verticaal, aan de linkerkant van het marktsegment voor kanon van 37mm). De foto's van antenne OTCF bestaand zijn uiterst zeldzaam! Deze, moet men het aan de korporaal Lucien Robert (bemanningslid van de Brug Saint Louis in 1940). Hij op 25 juni 1940 heeft het genomen, de dag van de inwerkingtreding van de wapenstilstand heeft en aan Michel Truttmann het toevertrouwd. Wij in 1995 in „de roemrijke defensie van de Brug St Louis“ hebben het gepubliceerd.
Antenne van hulp
Elk van beide stukjes (einden) van deze antenne is een buis in duralumin of in messing van 1,5m van lengte. Een van beide stukjes (verticaal hier) is op een hoofdlijn gestegen die het mogelijk maakt om het te ontplooien wanneer de antenne door de opening van een blok is weggegaan. Het handvat wordt door een verbinding van aanvullingen gevormd die men naar believen kan toevoegen.
De niet- lineaire meetkunde van beide stukjes van deze antenne van hulp maakt laatstgenoemde krachtig minder dan de vaste normale antenne.
De antenne van hulp maakt het mogelijk om de post (op voorwaarde altijd aan de nabijheid van de buitenkant te blijven) te verplaatsen want zij kan door een marktsegment van klok GFM ontplooid worden, een marktsegment van deur, enz
Zeer korte golven
Zeer Korte golven (OTC). Waarom deze keus? (door Lionel CIMA)
Talrijke parameters zijn van invloed op de keus van de dragende frequentie. Zij gaan niet allemaal in dezelfde richting en leggen een compromis op. Een van de eerste factoren die moeten in overweging genomen worden, is die van de macht van de post. Met hun électrogènes groepen kunnen de werken in alle behoeften voorzien maar bepaalde kazematten, geïsoleerdm, hebben geen enkele belangrijke energiebron. Zij beschikken slechts over accumulators waarvan men slechts een tiental Watts kan hopen te trekken. De antenne, van zijn kant, moet zeer kort zijn teneinde min mogelijk nemen zowel aan het tegengestelde schieten als aan het schieten van épouillage vrienden aan te bieden. Bij gebrek aan plaats in de bunkers moet de belemmering van de post en zijn bijlagen tot zijn strikt minimum verminderd zijn. Uiteindelijk door eenvoudige hanteringen van het apparaat, moet een snel opgeleid personeel een hoorbaar en stabiel signaal kunnen verkrijgen.
Teneinde de overdrachten onder goede omstandigheden te waarborgen pleit het gebrek aan macht van de post voor een dragende golf basis frequentie: 50kHz aan 1,6MHz. Maar aan gelijke kwaliteit van ontvangst, meer is frequentie klein en meer moet antenne lang zijn! Tientallen opgelegde meters van antenne hier maken de lage frequenties prohibitief.
Het geografische milieu conditioneert sterk de keus van dragend. Immers absorbeert de bodem een zekere hoeveelheid energie van de uitgezonden elektromagnetische golven, en het verschijnsel neemt met de frequentie toe, die met net zoveel de reikwijdte van de zender vermindert. Voor de reeks van golven omvat tussen 1,6 MHz en 30 MHz, ontduikt men het probleem van dit - gevolg van bodem door in de richting van de hemel uit te zenden. De golven die over de ionosphériques lagen worden nagedacht, kunnen volkomen naar de aarde teruggestuurd worden zonder verzacht te worden. Deze genoemde methode van indirecte verbreiding kan eveneens gebruikt worden om een zone te bedekken gelegen op verschillende duizenden kilometers van het uitzendingspunt. Deze oplossing, die aan het vestingwerk wordt aangepast, zou dus lager de nadelen kunnen die door het bergreliëf worden veroorzaakt. Nochtans verlengt de indirecte overdracht enorm de afstand tussen de zender en de ontvanger en is zeer afhankelijk van de atmosferische en meteorologische voorwaarden die de verbindingen gewaagd maken, onstabiel en.
Door opeenvolgende verwijderingen komt ervan men aan de oplossing van de hoge frequenties, die door de dienst van de Militaire Overdrachten worden aangenomen, aan om de radiophoniques verbindingen tussen de werken van de Lijn Maginot te waarborgen. De posten OTCF (zeer Korte Golven van Vesting) worden aldus gedoopt want zij gebruiken dragend aan frequentie gelegen tussen 40MHz en 75MHz wat, met andere woorden, met golflengten omvat tussen 4m en 7,5m overeenstemt (zeer kort door verslag, bijvoorbeeld, over de grote golven van de lager frequenties dan 1,6MHz).
Aldus hebben de apparaten OTCF behoefte slechts aan een antenne van hoogstens 4m van lengte, weinig lastig om en gemakkelijk om in geval van vernieling te veranderen op te slaan. Bovendien de meteorologische veranderingen bijna niet meer beïnvloeden de hogere golven van frequenties om 30 MHz, die de overdracht stabiel maken, vrij. Maar de afwezigheid van discussie van dit soort golven over de ionosphériques lagen verbiedt elke indirecte overdracht. Derhalve met hun gering vermogen van uitzending van 10W kunnen de posten OTCF slechts aan ongeveer 10km in vlak terrein en 25km in losgemaakte toppen opgevangen worden. Evenveel zeggen dat hun optimaal gebruik door rechtstreeks zicht gebeurt, wanneer geen enkele natuurlijke hinderpaal zich tussen de antennes aanwendt. Het is praktisch altijd het geval tussen naburige werken.
Hantering van de post
Hantering van de post OTCF
Normaal gebruik
Als de post wordt aangesloten op zijn voeding en aan zijn antenne en als hij op de uitzendingsfrequentie van zijn correspondent wordt toegekend, is zijn hantering van een grote eenvoud. Om het te zetten in functie voldoet het om zijn micro los te haken, opgeschort aan de algemene schakelaar. De uitzending gebeurt dan door op de knoop drukknop van micro te steunen. De kleine oscillaties van de naald van milliampèremètre van voorgevel getuigen van de goede werking van de lamp UITZENDINGSHF.
Wanneer men ophoudt met op de knoop te steunen zet de post zich in manier ontvangst. Daar om een kwaliteit van zijn optimaal, enkele zeer geringe aanpassingen van de knopen te verkrijgen - de overeenkomst en „de prima reactie“ dreigen om noodzakelijk gemaakt te worden door de omringende (vochtigheid, enz) en meteorologische voorwaarden.
Onafgebroken uitzending
Erg in hebbend geen enkel bericht om te laten voorbijgaan, kan het opportuun zijn om het contact te onderhouden of om het regelen van de ontvanger van een toevallige correspondent toe te laten, onder meer die van een vliegtuig. Hiertoe heeft men de mogelijkheid om uitzendingen te verwezenlijken die zonder het personeel van dienst worden verlengd, te monopoliseren. Immers in het centrum van de voorgevel van de post OTCF, activeert een schakelcentrale gezet in aangepaste positie de lamp BF die schommelt en een onafgebroken klank aan vaste frequentie uitzendt.
Verandering van frequentie
Verandering van frequentie
In dit geval volgt de complexiteit van de hanteringen uit de ultra eenvoud van de post waarmee de componenten zijn verminderd tot hun strikt minimum; er bestaat immers geen enkel traject van geïntegreerdu regelen. Om de frequenties anders toe te kennen dan aan - gezien van neuzen moet men zich de post openen, en van bijkomende ondemètre helpen door laatstgenoemde met het te regelen oscillant traject te koppelen.
Ondemètre voor het regelen van de post OTCF. Tijdens een uitwisseling van documenten, in 2004 onze Gehouden van vriend heeft de Zalen (dat wij hier begroeten) ons van deze zeldzame vondst in kennis gesteld. Ondemètre was in zijn etui, leren, van oorsprong.
Ondemètre. Foto van de officiële documentatie.
laatstgenoemde, van 120mm van lengte en 65mm van doorsnede, bezit een selectief oscillant traject waarvan men de frequentie van overeenkomst kan wijzigen. Een trapsgewijs gedaane toenemen trommel maakt het mogelijk om de gekozen golflengte direct te lezen. Dit soort ondemètre gebruikt het principe van absorptie, het is te zeggen hij van de energie slechts aan de gekozen frequentie absorbeert. Zijn traject is passief en vereist dus geen voeding.
Gebruik van ondemètre (Uittreksel van de korte uiteenzetting van 1939)
Aangezien de doos-post van zijn deksel wordt ontdaan, de koppeling van de vrij laffe antenne laten, en de post op „Uitzending“ zetten door de schakelcentrale „te plaatsen Phonie Aangepast“ op „Aangepast“ of door de drukknop van de microfoon te blokkeren, aangezien de schakelcentrale op de positie is - Phonie-.
Ondemètre in de rechte hand, de koppelingswinding naar beneden houden. Deze winding binnen invoeren gaat het mank post, na de trommel geplaatst te hebben die met ondemètre op de positie trapsgewijs wordt gedaan toenemen, die met de golflengte overeenstemt om, het te verkrijgen en koppelen met uitzendingsself van de Post. De veranderlijke uitzendingscondensator dan manoeuvreren.
Men zal opmerken dat de overeenkomst tussen het geïjktea absorberende traject van ondemètre en UITZENDINGSCO van de post, in een maximum van stroom-plaat aan milliampèremètre van de Post tot uiting komt. Onder deze omstandigheden, na de minimale koppeling tussen self van ondemètre en CO beoogd te hebben, de veranderlijke uitzendingscondensator aan de positie tegenhouden die met dit maximum overeenstemt. Als men de koppeling van de antenne vervolgens retoucheert zal men zorg hebben om de golflengte opnieuw te controleren.
Wat stelt men het vast, de hantering ligt niet binnen het bereik van iedereen!
Trajecten en componenten
Trajecten en componenten van OTCF
Bovenkant van de open post. Elke afdeling stemt voornamelijk met een traject overeen: uitzending aan de rechterkant, ontvangst aan de linkerkant, lage frequentie en antenne in het centrum.
De post OTCF voornamelijk bestaat uit drie trajecten aan een lamp elk:
- een traject BF (voor Lage Frequenties, of nog voor stemfrequenties) wordt als versterker van het hoorbare signaal gebruikt. Hij wordt na micro bij de uitzending of voor de koptelefoons bij de ontvangst geplaatst;
- twee trajecten HF (voor Hoge Frequenties), verwezenlijken een de aanpassing en de andere démodulation op dragend.
Een veelvoudige aflossing, die door een knoop drukknop wordt besteld, die in het handvat van micro wordt geplaatst, waarborgt de commutatie micro/koptelefoons. Tegelijkertijd sluit deze aflossing het traject van antenne ofwel op de modulator, ofwel op démodulateur aan.
De 3 lampen van de posten OTCF (een per traject) zijn identiek tussen hen, hetgeen het onderhoud vergemakkelijkt. Het zijn vacuümbuizen TMDT (universele triode aan gering verbruik) waarvan de algemene kenmerken van het verwarmingstraject de volgenden zijn: Ef=4V; If=70mA.
Schema van de trajecten
Schema van de trajecten
Zendtraject
In voorgevel van de post de knoop - de overeenkomst laat de condensator C afwisselen en de knoop - de koppeling beïnvloedt de magnetische koppeling tussen L en de antenne.
Ontvangend traject
In voorgevel van de post de knoop - de overeenkomst laat de condensator C afwisselen en de knoop - de koppeling beïnvloedt de magnetische koppeling tussen L en de antenne. De knoop „de prima reactie“ laat de weerstand R. afwisselen.
Prima-Reactie
Démodulateur gebruikt het principe van „prima reactie“ (of tegenreactie). Aldus de spanning van plaat van de lamp HF door het signaal wordt onderworpen dat dragend aanpast. De verkregen informatie wordt door de lamp BF vergroot alvorens met de koptelefoons overeen te komen. De rol van de veranderlijke weerstand R is de kwaliteit van de klank te verbeteren. Zijn optimale waarde hangt van de ontvangen macht af en bepaalt zich - aan het oor.
Getuigenissen
Spitse steen
Getuigenissen op Spitse Steen (SFAM) die door R.Cima worden verzameld
Foto van een van beide toegangen van de Voorpost van Spitse Steen. De toegang van gezicht, wordt begeleid door twee loodsen van de buitenlandse kazernering, wordt bij afwezigheid van aanval gebruikt.
De Spitse steen is een van de Voorposten van SFAM, tegenover sterk van Castillon waar in juni 1940 de Italianen hun sterkste aanval uitspreken. OTCF heeft er een belangrijke, anders belangrijkste rol gespeeld.
Op 22 juni 1940. 22:45.
Zwarte het was [verklaart Sgt Léon Bosio] donker want de nacht was zojuist gevallen wanneer deze gebeurtenissen zich hebben voorgedaan. [Voorts schrijven Adj/het Hoofd Lanteri dat aan 22:45, terwijl iedereen aan hun post is] de vijand verschijnt plotseling plotseling [-] ik laat het werk het alle personeel ingaan dat ik kan treffen. Ik verplicht=word= om de 2 kamers van TIR [waarvan embrasures zijn niet geïsoleerd en zijn het doelwit van granaten] te laten ontruimen en ik organiseer de defensie van de toegangen. Ik zet me in verbinding door TSF met Cdt van het werk van PR van Castillon en ik breng hem verslag uit dat de vijand de bovenkanten van het werk bezet. ik vraag hem de steun van het schieten van de Artillerie en om indien mogelijk op hetzelfde werk te laten trekken. Dit schieten wordt enkele momenten daarna op gang gebracht.
De levendige reactie van PR, die door OTCF wordt gewaarschuwd, maakt het mogelijk om de Italianen te bevatten totdat aan de ochtend de mannen van de Voorpost zich losmaken, zelfs doend enkele gevangenen.
Waarom de Italianen OTCF niet hebben geneutraliseerd, door zijn antenne bijvoorbeeld te vernietigen?
Bij hun aanval, [me legt de Luitenant Arts Dominique Leca uit] de Italianen hebben de telefoon van de Voorpost geneutraliseerd maar vernietigd de radioantenne niet [-] dat zij met een schacht voor vlag hebben verward. Aldus zoals wij het hebben gezien, is de Spitse Steen in communicatie met Castillon gebleven. Maar in de nacht [voegt de Arts weer toe] de radiopost die wij binnen het werk hadden, valt defect! Werkelijk [geeft C/C Clement Michel aan], hebben de granaten die wij hebben ontvangen in glanzen onze antenne laten vliegen en wij zijn geïsoleerdr gebleven.
Nochtans de volgende dag ochtend, na hun output van de schuilplaats, herstelt het Alpen Jean Bellon de mededelingen met PR en Adj/C Lanteri haalt het aan in deze termen:
De verantwoordelijke om de verbinding door OTCF met de achterkant te waarborgen, heeft zijn taak met toewijding vervuld, doend het schot wanneer zijn functies het niet bij zijn apparaat tegenhielden.
En zo op 23 juni aan 9:50 Adj. Malfroy (waarnemingscentrum van Garuche) kan RSO van Heilige Agnès door dit bericht geruststellen:
Door OTC Spitse Steen deelt mede dat hij altijd houdt.
Getuigenissen op Brug St Louis (SFAM), die door R Cima en M Truttmann worden verzameld
Deze foto van de bemanning van de Brug St Louis is op 25 juni 1940 aan de omstreken van hun kazemat genomen die zij tot het einde hebben verdedigd. Foto Lucien ROBERT.
Pont St Louis is de Voorposten van SFAM geplaatst tegenover de enige weg die Italië verbindt, met Kin. Tijdens de gevechten ontduiken de Italianen de Voorpost die dan particulier van zijn mededelingen [per estafettes en telefoon] naar de achterkant is. Zijn enige band is dan OTCF.
's avonds van 22, aan 18:45, noteert Kaap-Martin, terwijl de mannen van Brug St Louis weten dat de Italianen in Kin, derhalve achter hen, hun radio vallen definitief defect scherp van elke informatie zijn. Alpen van rusten verlengt zich op hun stromatrassen zonder de slaap te vinden. Om hun omloop van wachter te nemen overspannen de mannen met moeite de lichamen van hun kameraden. Iedereen zijn met een baard en maken een sterke geur los. De lucht is respirable slechts dank zij de geforceerde ventilatie die regelmatig door een onder hen wordt vervolgd. Maar de bezorgdheid is elders! Zij vorsen koortsachtig de visuele ruimte van hun gering opmerkingsveld na.
Dat wat ons dan meer [ons vertrouwt S/Lt Groot toe] was het ongerust maakte de mogelijkheid van een aanval door de kanten en de bovenkanten van het werk.
De gebeurtenissen geven hun reden want zij zijn dan het doelwit van verschillende aanvallen. Maar telkens als zij zich zetten om te trekken, ondersteunt deKaap-Martin, oplettend voor minder van hun geluidshinder, ze van zijn vuren.
Het probleem, in verband met de pech van OTCF, is niet die van de te geven informatie maar die van de niet ontvangen informatie. Immers op 25 juni aan 0:35 wordt de wapenstilstand van kracht en de Brug St Louis die het niet weet, zet zijn schieten, aan het risico om een diplomatisch incident of, ernstiger voor hem voort, een levendige militaire reactie van de Italianen te veroorzaken. In de samenvatting van de verrichtingen van de Voorpost kan men, met betrekking tot 25 juni lezen:
6:05, zonder het zien te hebben aankomen, gaat een komende Italiaanse soldaat zich van Garavan naar de barrière vooruit. Twee of drie ander bereiden zich erop voor om met het overeen te komen. Rukwinden van FM verspreiden ze. Een groene raket wordt gelanceerd om de kanonvuren [die voor eens niet, en wegens! komen] te vragen. Aan 6:20 proberen een officier en een groep enkele soldaten, eveneens gekomen van Garavan, opnieuw om de barrière te naderen. Guzzi, die aan FM is, tire. Een soldaat schijnt gedood te worden en twee of drie andere gewonden. De anderen trekken zich terug. Aan 8:25 duidt de Sergeant Bourgoin, die aan de bril van het kanon observeert, twee officiers, de handen in de zakken, afstammeling te midden van de weg aan. Zij worden gevolgd door een burger (de Heer Acquaranne). Guzzi ontvangt de orde om in de lucht te trekken want de officiers hebben noch wapen noch helm en tonen zich ostentatief. De officiers en de burger vouwen en verdwijnen zich achter op de bocht van de weg. Aan 8:45 duidt de Sergeant Bourgoin het verschijnen van een grote witte vlag aan de elleboog van de weg aan. Bellen van trompetten laten zich horen. Drie of vier minuten na twee soldaten die blijken de schacht van deze vlag verontrusten. Een kort moment en zij gaan de weg naar beneden in de richting van de brug, gevolgd door 150 soldaten die ongeveer worden voorafgegaan, door die bazuint blijven luiden uit. Geïntrigeerdg (er is geen enkel TIR op deze troep die de grote witte vlag volgt en schijnt voor de brug te willen stoppen), de Commandant van de kazemat laat dan de hogere helft van de deur [waarvan de onderkant wordt door te wijten gravats aan de bombardementen] openen klem gezet.
Vervolgens gegeven orde aan de Sergeant Bourgoin om het vuur te openen aan het mindere teken van zijn arm, gaat Grote S/Lt zich naar de tegenpartij vooruit en vraagt hem dat de slechts één officier de brug overschrijdt en zich nadert. Twee of drie officiers gaan zich vooruit. De dialoog met een Kolonel is ongeveer de volgende:
Onze regeringen hebben de wapenstilstand ondertekend en de vijandelijkheden worden sinds 1:35, aan ons uur beëindigd; maar u blijft trekken, men moet het vuur ophouden.
Het antwoord van Saint-Cyrien valt als een hakmes:
Ik heb geen enkele orde om het vuur op te houden, ik ken de wapenstilstand niet en gelieve om zich met uw mannen terug te trekken anders ga ik TIR hernemen.
Dan komt de Sergeant Bourgoin door te zeggen aan:
Mijn luitenant, zijn er Franse officiers die zojuist zijn aangekomen.
Werkelijk in een van zijn manuscripten (die zijn weduwe me heeft toegestuurd) de Kapitein Jean Blisson merkt op dat het de Luitenant Girardot is, officier van inlichtingen van 58eDBAF, en zelf die tot komen Brug St Louis die schrijft de orde van staakt-het-vuren brengt. De Luitenant Malavielle en de Arts-Luitenant vergezellen de Hertog ze. Voor de bemanning is het het eind van een zenuwachtige spanning die slechts in de loop van de dagen heeft laten toenemen.
De Italiaanse officiers, meteen gekomen voor de Fransen, spraken hun bewondering voor de advocaten uit. [geschrift de Generaal Berg. Vervolgens voegt hij toe:] zij vroegen vervolgens de gedeeltelijke opening van de barrière om de overgang van ambulances toe te laten om de zeer talrijke gewonden van Kin te ontruimen.
Deze vraag wordt aanvaard op voorwaarde dat het Italiaanse Bevel het aflossen, dezelfde avond, van het garnizoen van het werk door een gelijk personeelsbestand, in wapens toestemt, en dat de taak zou hernemen. Lt-Colonel Moltoni, Hoofd van de LIDSTAAT van de Generaal Mondadori, dat de 5e Verdeling Cosseria bepaalt, die de overeenkomst van zijn Hoofd heeft gebracht, wordt het aflossen van de post, die sinds 20 juni wordt omgesingeld, om 18 uur door een nieuwe bemanning gedaan die aan S/Lt Etienne Piedfort wordt toevertrouwd. Het is met trots dat Grote S/Lt en zijn mannen, na een stukje van toilet gedaan te hebben, dan hun kazemat verlaten. Gewapend en in orde van verloop worden zij door de Italianen tot de grens begeleid vandaar komen overeen zij met de Kaap Martin. Zij hebben hun taak over elke verwachting gevuld. Immers zou de Generaal Besson die het werk in april 1938 inspecteert, gezegd hebben: deze bunker zal 5 minuten niet houden!
1940. Overdrachten in de Lijn Maginot